دراکولا؛ تجسم یک ترس تاریخی در قاب سینما

ترس، ریشه دار ترین احساس بشری هست و منشا بسیاری از پیشرفت ها و نقصان های انسان بوده. در طول تاریخ، شکل های مختلفی به خودش گرفته و به اقسام گوناگون در شاخه های مختلف هنری و ادبی به نمایش در اومده. فیلم دراکولای برام استوکر از کارگردان برجسته ی سینما، فرانسیس فورد کاپولا یکی از نمونه های خوب بررسی ترس و وحشت در بافت تاریخی، اسطوره ای و مذهبی هست و ما نمی تونستیم از کنار موضوعی با این پتانسیل بالا به این راحتی بگذریم.

کنت ولاد از تبار دراکولا، پس از پیروزی بر لشکر عثمانی و بازگشت به قصر، با صحنه ی خودکشی همسرش روبرو میشه. اون که نمیتون جهنمی شدن همسرش رو بپذیره، علیه خدای مسیحیت قیام می کنه و به نفرین ابدی دچار میشه. سال ها می گذره و دو نیروی عشق به الیزابتا و نفرت از کلیسا، کنت دراکولا رو به سمت یک نبرد تاریخی سوق میده.

در اولین اپیزود از فصل دوم پادکست سینماسلف، به تحلیل فیلمی پرداختیم که نمونه ای از یک هنر ناب نمایشی و یک اقتباس استادانه به حساب میاد. در این فیلم علاوه بر پرداختن به ترس های انسانی، نگاهی انداختیم به ریشه های شکل گیری دراکولا در فرهنگ اروپایی و از این گفتیم که چه چیزی باعث فرم بصری جذاب و چشم نواز این اثر از فرانسیس فورد کاپولا شده.

با ما همراه باشین.

Get the future of podcasts.